Zmarł Andrzej Orzeł, zastępca dyrektora Filharmonii Bałtyckiej

łs

8 kwietnia 2014 (artykuł sprzed 10 lat)

Opinie (26)

W poniedziałek, 7 kwietnia zmarł wieloletni zastępca dyrektora naczelnego Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, Andrzej Orzeł. Miał 71 lat.

Dyrektor Andrzej Orzeł w Filharmonii Bałtyckiej odpowiadał za marketing i sprawy administracyjne.

Andrzej Orzeł urodził się w 1943 roku. Niemal przez całe życie był związany kulturą Trójmiasta. Jako wicedyrektor Polskiej Filharmonii Bałtyckiej odpowiadał za marketing i sprawy administracyjne w bardzo trudnym dla filharmonii okresie działalności, jakim był czas przenosin siedziby z budynku Państwowej Opery Bałtyckiej do budynku po byłej elektrociepłowni na Ołowiance.

Odpowiadał wtedy za sprawy związane z pozyskiwaniem środków sponsorskich na cele inwestycyjne, jak również kierował sprawami zaplecza technicznego działalności koncertowej prowadzonej na terenie obiektu w trakcie jego oddawania do eksploatacji.

Przed podjęciem pracy w filharmonii wykonywał podobne czynności jako dyrektor ds. technicznych Teatru Muzycznego w Gdyni (1993-1996) oraz w Państwowym Teatrze Lalki i Aktora "Miniatura" (1984-1993). W latach 80. był kierownikiem Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Miejskiego w Sopocie. Z innych jego dokonań w krzewieniu kultury należy wymienić prace w Wydawnictwie Morskim, w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej oraz w Pracowni Sztuk Plastycznych.

- Odszedł od nas człowiek wielkiego serca, człowiek dobry i prawy, na którym zawsze mogłem polegać. Cząstka jego została również w nowych obiektach filharmonii. Zawsze będziemy wspominali go jako bardzo zasłużonego nie tylko dla naszej instytucji, ale dla wszystkich, w których piastował wysokie stanowiska - wspomina Roman Perucki, dyrektor naczelny Polskiej Filharmonii Bałtyckiej.

łs

Opinie (26) 7 zablokowanych

Sortowanie
- Od najstarszych
- Od najnowszych

Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2014-04-10 09:32

Chciałby, abyśmy uśmiechali się myśląc o Nim

To wspaniałe ilu ludzi dobrze i ciepło go wspomina. Był uosobieniem pogody ducha, optymizmu. Trudno ukoić żal i pustkę, którą pozostawił, ale na pewno chciałby, byśmy wspominali go z uśmiechem - którym sam wszystkich zarażał.
Nasza rodzina nie będzie już nigdy taka sama.

I.
10 lat
- 3 0
Twoja opinia

Zmień treść

To wspaniałe ilu ludzi dobrze i ciepło go wspomina. Był uosobieniem pogody ducha, optymizmu. Trudno ukoić żal i pustkę, którą pozostawił, ale na pewno chciałby, byśmy wspominali go z uśmiechem - którym sam wszystkich zarażał. Nasza rodzina nie będzie już nigdy taka sama.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2014-04-10 15:57

...

po raz kolejny googluję Toje imię Dyrektorze i niczym mantrę odczytuję słowa tych, którzy mieli szczęście spotkać Cię na swej drodze. Znów czuję Twą obecność i widzę szczery uśmiech w świadectwie tych, co pozostali. Dziękuję, że byłeś dziękuję, że jesteś... przepraszam, że mówię Ci to dopiero teraz.

Marta
10 lat
- 4 0
Twoja opinia

Zmień treść

po raz kolejny googluję Toje imię Dyrektorze i niczym mantrę odczytuję słowa tych, którzy mieli szczęście spotkać Cię na swej drodze. Znów czuję Twą obecność i widzę szczery uśmiech w świadectwie tych, co pozostali. Dziękuję, że byłeś dziękuję, że jesteś... przepraszam, że mówię Ci to dopiero teraz.
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2014-04-10 21:25

żal...

panie Andrzeju..jak pan mogłeś zrobić coś takiego...Udać się w tak daleką podróż....w tak daleką...bez powrotnego biletu....Oj...bardzo to smutna wiadomość...Tak wiele lat pracowaliśmy razem..mile wspominam te lata...jak i pana osobę..Zawsze usmiechnięty..zawsze przyjazny....Pani Ulu...nie wiem co napisać......proszę przyjąć moje głębokie współczucie...Dla mnie byliście wspaniałą parą...Mocno ściskam Dorotkę...i całą rodzinę...Myśle,że pozdrowi pan ..panie Andrzeju..kolegów z teatru Minitura...którzy już przeprowadzili się na tamtą stronę...Może tam stworzycie zespół...?..Panie Andrzeju co Pana spotkałao..nas nie ominie..Pan jesteś już w domu a my w Gościenie...

ula
10 lat
- 2 0
Twoja opinia

Zmień treść

panie Andrzeju..jak pan mogłeś zrobić coś takiego...Udać się w tak daleką podróż....w tak daleką...bez powrotnego biletu....Oj...bardzo to smutna wiadomość...Tak wiele lat pracowaliśmy razem..mile wspominam te lata...jak i pana osobę..Zawsze usmiechnięty..zawsze przyjazny....Pani Ulu...nie wiem co napisać......proszę przyjąć moje głębokie współczucie...Dla mnie byliście wspaniałą parą...Mocno ściskam Dorotkę...i całą rodzinę...Myśle,że pozdrowi pan ..panie Andrzeju..kolegów z teatru Minitura...którzy już przeprowadzili się na tamtą stronę...Może tam stworzycie zespół...?..Panie Andrzeju co Pana spotkałao..nas nie ominie..Pan jesteś już w domu a my w Gościenie...
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2014-04-11 09:16

Tata mojej przyjaciółki.

Pogodny i pełen energii życiowej Z wspaniałym kontaktem z dziećmi i młodzieżą. Zawsze zazdrościłam taty mojej przyjaciółce....

BON
10 lat
- 2 1
Twoja opinia

Zmień treść

Pogodny i pełen energii życiowej Z wspaniałym kontaktem z dziećmi i młodzieżą. Zawsze zazdrościłam taty mojej przyjaciółce....
Regulamin dodawania opinii
Zgłosiłeś tę opinię do moderacji -
2014-04-13 23:02

******

Andrzeju, oj nie udał Ci się Twój ostatni dowcip, oj nie udał! A przecież wszystkie poprzednie były świetne. Największego ponuraka potrafiłeś rozbawić. Pewnie teraz też sprawiłeś, że tam gdzieś wysoko jest mniej poważnie ale o wiele bardziej radośnie. Proszę jednak pamiętaj o tych, których osierociłeś. Zostawiaj czasem niebiańskie łąki i bądź blisko Urszuli, przytulaj ją mocno i podpowiadaj jak sobie ma radzić bez Ciebie. Szepnij jej do uszka jak bardzo ją kochasz i jak nad nią i całą rodzinką czuwasz i dalej się nimi opiekujesz. No i opowiedz czasem jakiś zabawny dowcip, który przywróci choć na chwilę uśmiech, choćby przez łzy!

D.
10 lat
- 2 0
Twoja opinia

Zmień treść

Andrzeju, oj nie udał Ci się Twój ostatni dowcip, oj nie udał! A przecież wszystkie poprzednie były świetne. Największego ponuraka potrafiłeś rozbawić. Pewnie teraz też sprawiłeś, że tam gdzieś wysoko jest mniej poważnie ale o wiele bardziej radośnie. Proszę jednak pamiętaj o tych, których osierociłeś. Zostawiaj czasem niebiańskie łąki i bądź blisko Urszuli, przytulaj ją mocno i podpowiadaj jak sobie ma radzić bez Ciebie. Szepnij jej do uszka jak bardzo ją kochasz i jak nad nią i całą rodzinką czuwasz i dalej się nimi opiekujesz. No i opowiedz czasem jakiś zabawny dowcip, który przywróci choć na chwilę uśmiech, choćby przez łzy!
Regulamin dodawania opinii